29 juni Ryphusanhut - Oppdal

Terug groene dalen....Dag Dovrefjell

Dag 29   etappe 25   Ryphusanhut - Oppdal

Goh zeg, wat heb ik geslapen, van 21 tot 6u45. En geen seconde wakker geweest ertussen. Stil uit de slaapzak, al water opgezet voor koffie en naar het winderige koude toilet gaan doen wat ieder mens moet doen. En vraag me niet om details.😆Mijn toilet viel vandaag figuurlijk in het water, ik snakte naar een warme douche, de geur van een heerlijke douchegel..een creme-glace en cola zero. En dat was enkel te verkrijgen in Oppdal 25 km verder. Om half acht den deze vertrokken terug naar de beschaving. 9 km naar beneden gewandeld op een langzaam dalende weg. Op zeker moment kwam ik een merkteken tegen net in een bocht, ik aan dat merkteken gaan zien en ik zag een smal weggetje. Zou het dit zijn? We zien wel, maar na honderd meter zag ik dat het een pad van de schapen was en stond ik daar op een steile helling. Maar ik zag dat het padje langzaam naar beneden ging richting rivier. Ik hoopte dat ik de rivier gemakkelijk over zou kunnen, elegant en gracieus nam ik de steile hellingen richting rivier. Daar aangekomen zag ik dat het niet ging lukken hem over te steken, niet met mijn schoenen. Dus, schoenen uit en sandalen aan die ook geschikt zijn om door water te gaan..knoop in de veters en schoenen om de nek en zo de rivier over. Mijn voeten waren proper en fris daarna.😄 ok..intermezzo. Verder naar beneden richting Driva onder een mooi zonnetje, kwam ik een klein moderne kapelletje tegen met een enorme klok. Daar wat uitgerust en een stempel in mijn boekje gezet. Als ik terug wilde vertrekken hoorde ik stemmen en dacht ik dat het de anderen waren, ik eens stevig aan de klok getrokken, bleken het Noorse vrouwen te zijn die een wandeling deden.😃en ze verstonden niet al te best Engels. Nou ja dames, ik heb aan de bel getrokken voor jullie.have a nice day. Na nog enkele markeringsgebreken op de E6 terecht gekomen. Boek boven gehaald en smartphone en dan maar beslist deze te  blijven volgen tot Oppdal. Daar kwam ik aan rond 14:30, en eerst dus de Kiwi ingewipt en cola zero, creme-glace,  yoghurt,  worst, appels, en kneckebrød gekocht. De creme-glace ging er direct in, de cola hield ik voor de hut. Eindelijk, een mooie hut met keuken, douche en flatscreentelevision. Eerste werk..cola open, tweede werk, douche....heeeeeeeeerlijk!. Twee yoghurt verorberd en dan aan deze blog begonnen. Ik zit hier niet ver van een pizzeria...voel je hem Komen?  

30 juni Oppdal - Hæverstølen

Dag 30  etappe 26  Oppdal - Hæverstølen hutten

Heerlijk geslapen in deze hut, rustig ontbeten en om 8 uur door gegaan. Wel mezelf en mijn rugzak regenbestendig gemaakt want het was zwaar bewolkt en ik verwachtte regen. Eerst een uur asfalt gestampt en dan een grasweg. Om uiteindelijk terecht te komen op een grusvei (gravelweg) Een zeer lange monotone weg tot aan de hut. Regenen deed het niet...hèhè,  alweer droog de dag door geraakt. Maar er stond een zeer stevige onaangename wind. Maw, het pad was gemakkelijk...maar zeer ééntonig. De 26 km dan ook afgehaspeld op 6 1/2 uur rust inbegrepen. Om 14:30 aangekomen en ik moest bellen om een code voor de sleutelkast te krijgen. Met die code gaat het kastje open en kan men de sleutel van de hut nemen. Eens binnen werd ik aangenaam verrast...een mooi langgerekte hut met alles erop en eraan. Houtkachel, open haard, volledig ingerichte keuken en etenswaren allerhande die  je kon kopen, ook dranken en zelfs bier voor 20 nok wat weinig is. Maar tot nu toe heb ik enkel 2 alcoholvrije biertjes gedronken in de hele maand. Na een tijdje waren twee Duitsers m/v die ook in de Ryphusanhut sliepen aan. We hadden dus iemand te kort om te kaarten, wat goed is aangezien ik nooit kaart. De kachel aangestoken en dan eten klaar gemaakt. In dit geval soep uit een pakske...spaghetti uit een pakske en yoghurt uit een potje.. Drink?  Koffie. Geen wifi dan maar drie afleveringen van Californication gezien....wat zitten gapen en om half tien gaan slapen. Niet echt een opwindende dag, maar ja..Die zijn er ook.

1 juli Hæverstølen Meslo Gård

Eindelijk....een eland. 😆

Dag 31   etappe 27  Hæverstølen - Meslo Gard

Vandaag maar 18 gemakkelijke kilometers. Om vijf voor acht vertrokken en om 13u20 ter bestemming. Mooie aangename weg zogoed als geen klimwerk in een mooie natuur..een groene vallei met rivier en rotsen..aangenaam om te lopen. De zon scheen mooi en ik  kon vertrekken in T-shirt om 8 in de morgen...onderweg kwam ik een super de luxe rustplaats tegen, een hutje voor vissers met stoelen en een gemakkelijke zetel met zicht op de rivier met eland kop en al erbij. Heerlijk plaatsje in de zon waar ik een uur lang verbleven heb...en met spijt in het hart ging ik door. Dan had ik nog maar 6 km te gaan, dus rustig aan...Nicole  (de Duitse vrouw) was me al gepasseerd zonder Stephane, die bleek een variant genomen te hebben en waren dus gesplitst. Na een kwartier ging ik  verder om een half uur later Nicole terug te zien een  200 meter voor mij bij  het oversteken van de rivier. Maar ipv  naar links te gaan,  ging zij rechts. Ik dacht dat zij Stephane ging opwachten aan het einde van de variant. Mooi, een twee km verder kwam ik aan Meslo Gard. Mooie hut op een boerderij. Een douche genomen en dan zag ik Stephane alleen...waar is Nicole? Die had haar niet gezien...merkwaardig. maar na meer dan een uur verscheen dan Nicole uiteindelijk. Vraag me niet waar ik geweest ben, want ik weet het niet meer....vrouwen hé...😆Nou ja,  nog snel een was geslagen en opgehangen om te beginnen bloggen,  En ja, ze hebben hier wifi...maar je moet wel buiten voor het huis gaan zitten. En er staat voor de moment een net windje, met de jas aan bloggen dus. Er loopt hier ook een lam  rond dat geen moeder meer heeft en dat hier voeding krijgt,  je kan het aaien als een hond. De eigenares had ook een lekkere pot koffie gemaakt met cake...het eerste stuk  koek dat mijn mond passeert. Best heerlijk zo een pot verse koffie met cake. Nog wat getetterd over wie we waren tegen gekomen en wie verdwenen was ondertussen..wat foto's bekeken..en dan elk ons ding gedaan..ik bloggen, Nicole douchen En Stephane, ik zou het niet wweten.Nog 6 dagen en ik ben er. Morgen de laatste dag met 23 km. De andere dagen..11..18 en 19 km. Ik ruik de zee al.

2 juli Meslo Gard- Sygard Hoel

Het weeslammetje

Dag 32  etappe 28  Meslo Gard - Segard Hoel

Om te beginnen, ik zit hier buiten in een stralend zonnetje, met mooi uitzicht op de groene heuvels. Vandaag 23 km en begint met een mooie klim. Maar dat is voor binnen een half uurtje, even meegeven dat als je verder niets meer ziet verschijnen vandaag, ik geen wifi heb, en na een update wil mijn g4 niet meer opstarten. Dus, geen wifi....geen blog. Verder wacht ik of op een sterke wifiverbinding om foto's te kunnen plaatsen. En dat zou nog even kunnen duren, misschien tot in Trondheim. Nu ja...de groetjes en misschien tot deze namiddag. 😉 hier ben ik dan...in de namiddag maar een dag verder. Maar ik zal deze dag maar verder aanvullen. Van Meslo Gard naar Rennebu met een mooie kerk en supermarkt..want zondag is nergens iets open.Zeven kilometer te gaan. In Rennebu was een klein museumwinkeltje tegelijkertijd informatiecentrum voor pelgrims. Ik ging eerst boodschappen doen en dan  naar het informatiecentrum. Toen kwam Nicole me tegemoet met de mededeling dat we met drie moesten zijn om de kerk van binnen te zien. Stephan liet nog op zich wachten, we kregen koffie en  koekjes aangeboden en een ferme babbel. Mooi, wij naar de kerk waar iemand zou zijn en waar tevens km.paal 101 staat. Maar,  niemand in of aan de kerk, nog een kwartier gewacht maar niemand gezien. IN Totaal 5 kwartier in Rennebu geweest en dan maar terug de rugzak op zonder de  kerk van binnen gezien  te hebben, en de buitenkant was helemaal verpakt in plastiek. Richting Segard Hoel 16 km verder. Ik was eerst vertrokken en liep dus alleen zoals ik graag loop...alleen. Rond 12:30 mezelf op een boomstam gezet om de innerlijke mens wat te versterken..plots hoor ik een gedruis....en voor de eerste keer ziet ik een eland op 10 meter van mij de bosweg oversteken. Ik snel die elandworst weggestopt om geen ergernis op te wekken bij dat eland, stel je voor dat ie het me kwalijk zou nemen dat ik een vriendje van hem aan het opeten was. 😄Een beetje later kwam Nicole aan die de boomstam ook een goed plaatsje vond om iets te eten. Vijf minuten later...Dag Nicole...see you in Segard Hoel. Vijf na drie uiteindelijk Segard Hoel bereikt...maar niemand thuis. Dan maar op de bank voor het huis gaan zitten, ondertussen kwam eerst Stephan en dan Nicole aan. Nog wat gewacht en dan de eigenares gebeld die dan een kwartier later aan kwam gereden. Een hut met kamer beneden en kamer boven, ik stelde voor dat zij beiden de kamer beneden namen, en ik die op  het eerste omdat zij om 7 uur wilden vertrekken en ik pas ten vroegste om 9 uur omdat ik de dag erop maar 15 km moest doen, zij gingen verder omdat ze een dag eerder een vlucht hadden waardoor ze vandaag 29 km moesten doen. Het gewone ritueel van koken waar soep uit een pakske en spaghetti de hoofdingrediënten vormden van het pelgrims menu. Als dessert een yoghurt  en ik had genoten van een driegangenmenu.😄Vroeg naar de bedstee gegaan om een film te kijken op mijn tablet tot Klaas Vaak op mijn hoofd kwam kloppen. En ja, alweer ben ik te laat om jullie een goede nachtrust toe te wensen.Volgende keer dan maar. 😙😙

3 juli Segard Hoel - Skogheim Pilegrimsherberge

Nicole en Stephan...bye bye

Dag 33  etappe 29  Segard Hoel - Skogheim Pilegrimsherberge

Deze nacht hard geregend..oei, dat gaat een natte dag worden. Maar neen hoor. Gelukkig scheen het zonnetje deze morgen alweer. Terwijl Nicole en Stephane druk bezig waren om op tijd te vertrekken leunde ik lui achteruit met het besef dat ik nog een uurtje of twee tijd had. Klaar waren ze, afscheid..een kus en een hand en de beste wensen en alweer stond ik alleen op de wereld. Lekker de tijd genomen om te ontbijten, een lekkere warme douche te nemen en dan hop met de rugzak richting Meldal. 9:15 en de deur ging achter me dicht. 7 km naar Meldal, een dorpje met een mooie gesloten kerk, een gesloten supermarkt en weinig mensen.Ik werd vervolgens door het openluchtmuseum van Meldal geleid waar het gezien het zondag is en gezien de tijd geen kat of mens te zien was...uitgezonderd ikke. Verder omhoog door een moderne wijk waar plots een Noorse blonde schoonheid uit een huis naar mij kwam gelopen..wat zou die van mij moeten hebben? Bleek ik een markering gemist te hebben en kwam ze het mij melden...lief hé, ze had me ook gewoon kunnen laten gaan. Vriendelijke mensen die Noren, vooral als ze vrouwelijk, jong en blond zijn. 😃En ja hoor...ouwen bok en groene blaadjes blablabla.....😆 Verder omhoog door het bos, passerend langs een stuk waar koeien geparkeerd stonden die overal grote plaveien achter laten die ik handig moest zien te ontwijken. 1 koe die wat brutaal was en naar me toe kwam, ik de wandelstok in aanslag om een aanval af te weren. Maar het zicht van mijn wandelstok was al voldoende. Ondertussen was het beginnen dicht trekken en vielen er enkele druppeltjes..maar ik was net aan een schuilhut, de Olskastet hut...men kon er slapen op brede planken...maar dat was ook alles. Daar wat gegeten om de laatste twee kilometer te volbrengen. Op zeker moment vlak bij de herberg moest ik naar links, maar een boer..(daar komt dan het begrip 'boer' in de pejoratieve zin van) had niet beter gevonden dan de weg te blokkeren met balen hooi. Niet door, over of onder te geraken. Dan maar afgezakt naar de baan,  en dan moeten zoeken naar het huis dat niet te zien was vanaf de baan...langs de originele weg passeert men er..maar nu niet, dus aangebeld aan een huis en de man wist me te vertellen waar het was. Mooi, de deur was open, ik naar binnen en alles bekeken..mooi aangenaam huisje met salon en...en...met wifi. Ik naar de man gebeld dat ik aangekomen was. Prima, ik kom af...13 seconden later was hij er al. Een boom van een vent en zeer vriendelijk. Of ik eten genoeg had en of het hier warm genoeg was enz enz. Nog een praatje gedaan en naar de code voor de wifi gevraagd...betaald en de belofte gedaan dat ik alles zou achter laten zoals het hoort. Een hand en weg was ie. Dan was het voor mij tijd om de blog verder af te werken wat met deze dan gebeurd is...nu enkel nog proberen er foto's bij te plaatsen in afwachting dat het etenstijd is. 

4 juli Skogheim - Svorkmo

Slaapruimte Skytterhus

Dag 34   etappe 30    Skogheim Pilegrimsherberge - Svorkmo Skytterhus hut

Gisteravond stevig geregend, tot nu toe ben ik er altijd droog door geraakt maar de laatste dagen denk ik niet dat het gaat lukken om droog te blijven. Nu ja, ik mag niet klagen. 33 dagen wandelen in het hoge noorden zonder echt nat te worden is uniek. Ik zou haast zeggen...laat maar komen die regen. 😄 Prima geslapen in deze gezellige huiskamer, rustig ontbijten...zeer rustig, want vandaag heb ik nog een km minder te doen dan gisteren. 14 km. Half tien vertrekken zal wel goed zijn. En ja hoor, de regen valt. Ach, binnen anderhalf uur schijnt de zon alweer.😎 zo, ik ga beginnen aan mijn ontbijt...moest ik in  het Skytterhus...(niet te verwarren met het schijthuis) geen wifi hebben, is er toch al iets  te lezen voor vandaag. Zo...misschien tot deze namiddag folks.

Ja, uiteindelijk zijn we terug na twee dagen wifiloosheid. De trip naar Skytterhus verliep probleemloos, in een supermarkt onderweg nog een laatste maal inkopen gedaan voldoende om toe te komen tot Trondheim. In de supermarkt kwam ik twee Nederlanders tegen, man en vrouw die elke dag rond de dertig km deden om de hele trip in 1 keer te kunnen doen. Maar dat is elke dag wel stappen tot en met. Nou ja, ieder zijn ding zeker. Veertien km is een aangename wandeling en in een zonnetje bereikte ik al snel het Svorkmo Skytterhus.. een clubzaal voor schutters. Een grote ruimte met enkele veld deden en een mooie grote keuken. De douche was iets primitiever maar al bij al lukte het wel. Na een tijdje hoorde ik iemand aan de deur...een Noorse die de trip deed met een paard van Hamar tot Trondheim. Het is niet gemakkelijk om overnachting te vinden met een paard. Het heeft eten  en drinken nodig en laat de nodige meststoffen achter. Uiteindelijk heeft ze het paard aan een paar dicht tegen het gebouw geplaatst..gras was er genoeg en een emmer water kon in eerste instantie wel volstaan. Geen wifi, dan maar een film gekeken op de tablet en om 21:30 in de slaapzak gekropen......en, heerlijk geslapen. 

5 juli Skytterhus - Skaun

Nog 38 kilometer

Dag 35  etappe 31  Svorkmo Skytterhus - Skaun Meninghetshus

Na een prima nachtrust en een goed ontbijt om 7u50 vertrokken naar Skaun. 19 km, maar wat voor kilometers.  7 km lang klimmen, terecht komen in een veengebied waar je bij elke stap wegzakt en het water over je voeten stroomt. En dat gedurende 3,5 km. Maw..een gigantische spons van 3,5km. Niettegenstaande de waterdichte schoenen en de voorzorgen die ik nam door in te waxen, heb ik het niet droog kunnen houden. Waarschijnlijk door het water dat bovenin langs de nestels binnensijpelde. Op het veengebied waren veel kruipbramen, een oranje braam die enkel in noordelijke gebieden te vinden is en waar de Noren een dagje van maken om ze te plukken in de nazomer. Helaas.....stonden ze nu nog in de bloem. Met kletsnatte schoenen bereikte ik uiteindelijk het Menighutshus in Skaun, aan de deur drie telefoonnummers om te bellen voor de sleutel. Eerste nr, antwoordapparaat...tweede nr bestond niet meer en derde nr hetzelfde. Dan nog maar 1 van de andere nummers gebeld, die dan op zijn beurt de verantwoordelijke van deze week opbelde. Die verscheen na vijf minuten, gaf me een veldbed en matras uit de kelder en zei dat als ik wilde de kerk kon bezien vanbinnen. Ik zei hem dan dat er nog twee vrouwen gingen komen, de Zwitserse..en sprak dan af hem te bellen als we alle drie klaar waren om een rondleiding in de kerk. Mooi, zogezegd zo gedaan. De man was al in de kerk als ik hem opbelde, en gaf ons een grondig rondleiding in de kerk..het verhaal van de kerk..wat..hoe, waar en wanneer waar we toch een half uur zoet mee waren. Dan maar naar de Coop om wat yoghurt te kopen en cola zero. Ondertussen stonden de schoenen aan de warmeluchtblazers om te drogen.tegen de avond waren ze volledig weer droog en kon ik ze inwaxen . Ondertussen was ook de Noorse vrouw met het paard verschenen en dat probleem oplossen duurde ook meer dan een uur. Ondertussen had het paard daar al een ferme lading gedropt. Nou ja, het is gemakkelijker om je te verplaatsen met een paard...maar zeer moeilijk een overnachting te vinden waar je het paard kan weg zetten. Al bij al best een moeilijke zware veendag  met 1 lichtpuntje. Een dag dichter bij Trondheim....nog 2 dagen. Ik snakte naar een Mac Donald. Met frietjes en hamburger..ik wil iets anders te eten krijgen dan soep en spaghetti en aanverwante zaken. 😣Nou ja...bijgewerkt en nu naar de volgende 😆

Opmerkingen